Klima-aldaketa eta elikagaien segurtasuna

FAOk dokumentu berri bat argitaratu du klima-aldaketak elikagaien segurtasunean duen eraginari buruz. Xedea da elikagaien kaltegabetasunean eragina duten egungo eta etorkizuneko arazo batzuk identifikatu eta testuinguruan jartzea.

Klima-aldaketa inoiz ez bezalako kalteak eragiten ari da gure ekosisteman. Honako gertaera hauek zuzeneko edo zeharkako inplikazioa dute gure elikadura-sisteman: tenperaturen gorakadak, ozeanoen beroketak eta azidotzeak, muturreko lehorteek, baso-suteek, prezipitazio-patroi aldatuek, glaziarren urtzeek, itsaso-mailaren igoerak eta muturreko klima-gertaeren kopuruaren gorakadak.

Txosten honetan aintzat hartu diren arriskuak honako hauek dira: elikagai-patogenoak eta parasitoak, antibiotikoekiko erresistentzia, alga-loratzeak, pestizidak, mikotoxinak eta metal astunak (batik bat, metilmerkurioa).

FAOren arabera, infekzio-dosi baxuko patogenoak (birus enterikoak, protozoo parasitoak, Shigella spp., Escherichia coli enterohemorragikoa, E. coli O157: H7) eta ingurumenean iraunkortasun handia dutenak (Salmonella spp.) dira etorkizunean klima-aldaketaren ondoriozko ingurumen-baldintzek bultzatutako tamaina handiko agerraldiak eragin ditzaketen patogenoak.

Europako hainbat herrialdetan egindako azterlan batek baieztatu egiten du giro-tenperaturak astean 1 ° C gora eginez gero, salmonellosi kasuek % 5-10 egiten zutela gora.

Los patógenos transmitidos por el agua y los alimentos muestran cada vez más resistencia a los antibióticos de importancia clínica, incluidos Vibrio cholerae, Campylobacter spp., Listeria monocytogenes, Salmonella spp., Escherichia coli y Arcobacter spp.

El alto riesgo asociado a las zoonosis emergentes y las alteraciones en la supervivencia y transmisión de patógenos pueden conducir a un mayor uso de medicamentos veterinarios.

Esto podría causar , si no se atienden a las Buenas Prácticas, un aumento de residuos de medicamentos veterinarios en alimentos de origen animal.

Urak eta elikagaiek transmititutako patogenoak gero eta erresistenteagoak dira garrantzi klinikoko antibiotikoekiko, honako hauek barne: Vibrio cholerae, Campylobacter spp., Listeria monocytogenes, Salmonella spp., Escherichia coli eta Arcobacter spp.

Batetik, zoonosi emergenteekin lotutako arrisku handiaren eta, bestetik, patogenoen biziraupenaren eta transmisioaren aldaketen ondorioz, albaitaritzako sendagai gehiago erabili beharko dira.

Eta horrek eragin dezake animalia-jatorriko elikagaietan albaitaritzako sendagaien hondakin gehiago egotea, baldin eta ez badira aintzat hartzen Jardunbide Egokiak.

Klima-aldaketak balizko katalizatzaile gisa jokatzen du alga-loratzeen areagotzeari dagokionez, eta hori arriskutsua da ingurumenerako eta giza osasunerako.

Uren eutrofizazioa eta prezipitazio-patroien aldaketak algen ugalketaren faktore nagusiak dira.

Nekazaritzako produktu kimikoak (besteak beste ongarri nitrogenatuak) eutrofizazio-arazoaren parte dira:

Zenbatesten da nekazaritza-eremuetan ongarri moduan gehitutako nitrogenoaren % 42-47 baino ez dela iristen uztetara. Gainerakoa, oro har, ingurumenean galtzen da eta lurrazpiko uretara irits daiteke.

Metalek eragindako kontaminazioak kontrako ondorioak ditu itsasoko ekosistemen eta giza osasunaren gainean. Giza osasunarentzako metal astun kezkagarrienak beruna (Pb), kromoa (Cr), kadmioa (Cd), merkurioa (Hg) eta artsenikoa (As) dira; izan ere, horiek guztiak toxiko sistemikotzat jotzen dira esposizio-maila baxuenean ere.

Susmatzen da klima-aldaketaren ondorioz euriaren intentsitatean gertatuko diren alterazioek erraztu egingo dutela metal astunen itsas ekosistemetarako mobilizazioa; izan ere, areagotu egingo dira lurzoruetako isurketa eta metal astunen lixibiazioa.

Merkurioari dagokionez, itsasoko uraren tenperaturak gora egiteak metalaren metilazioa erraztuko du; hau da, gizakiok metilmerkurioarekiko esposizio handiagoa izango dugu.

Uste da MeHg kontzentrazioak arrain espezie ezberdinetan % 3 eta 5 artean areagotu litezkeela uraren tenperatura 1 ° C igotzen den bakoitzeko.

Beste fenomeno batzuek ere, hala nola baso-suteek eta permafrost-aren urtzeak, merkurio kantitate handia mobilizatzea eragingo dute.

Ez dago zientifikoki baieztatuta plagiziden erabileraren areagotzeak eta klima-aldaketak harreman zuzena dutenik. Hala ere, arrazoizkoa da pentsatzea klima-aldaketak plagiziden aplikazio-bolumenari eragingo diola; eta, hortaz, lurrazpiko uretan eta, ondorioz, giza osasunean ere ondorioak izango dituela.

Tenperatura epelagoen ondorioz, arinago hazten dira landareak eta horien plagak: intsektuak eta bestelako organismo kaltegarriak.

Bitikultura da tenperatura epelagoen eta hezetasunaren ondorioak sufritzen dituen sektoreetako bat. Izan ere, bi faktore horiek mildiua (Plasmopara viticola) eta oidioa (Erysiphe necatrix) bezalako infekzio fungikoen hazkuntza bultzatzen dute mahatsetan.

“Emergente” gisa sailkatutako zenbait mikotoxina (fusaproliferina eta moniliformina) artoan aurkitu dituzte; eta beauberizina eta enniatinak, “tradizionalekin” batera bizi dira. Konkurrentzia horren zenbatekoa eta izan litzakeen ondorio sinergikoak jakin behar genituzke.

Dokumentuak Plastifera aipatzen du zaindu beharreko mikroekosistema gisa. Izan ere, ebidentziak erakusten du makro eta mikroplastikoen inguruan bizi den mikrobio-komunitate kolonizatzaileak (Plastifera izenaz ere ezaguna) honako hauek barne har ditzakeela: patogenoak (Vibrio parahaemolyticus, adibidez), bakterio-espezie biogeruza-sortzaileak, antibiotikoekiko bakterio erresistenteak, etab.